Dag 9 Stadswandeling Hoi An

Ik word om 6.45 uur wakker van de wekker. Ik heb nog niet zo lang en zo vast geslapen. Om half 8 zitten we aan het ontbijt en om half 9 in de bus. We rijden naar het centrum van Hoi An voor een stadswandeling. De temperatuur is lekker maar het regent nog steeds. Ik heb daarom maar oude sandalen aangetrokken die nat mogen worden want dan heb ik voor vanavond tenminste droge schoenen. Uit de bus staan er meteen 5 vrouwtjes met regenponcho's. Dimphy en ik kopen er één want die zijn beter dan die we bij hebben. We dingen af maar betalen uiteindelijk vlgs mij nog veel te veel...maar ja we blijven tenminste droog en we zien er heel fotogeniek uit😂. Bij de eerste aanblik van het centrum zijn we meteen verliefd. Wat een leuk plaatsje. We lopen naar de japanse brug uit 1593. Aan begin van de brug staan 2 honden en aan het einde 2 apen. Dit komt omdat ze, vlgs de chinese jaartelling ,de brug aan het bouwen zijn gegaan van het jaar van de hond en klaar waren in het jaar van de aap. Later zal ik er achter komen dat ik geboren ben in het jaar van de draak. We lopen verder en gaan een huis in waar we producten zien die van sandelhout gemaakt zijn. Daarna lopen we weer verder door de straatjes die er schilderachtig uit zien met de ontelbare kleurrijke lampionnetjes. Even later nemen we plaats in een mini theater en zien we een muziek en dansvoorstelling en ook gaan we een oud chinees huis in waar op een muur is aangegeven hoe hoog het water hier af en toe staat. In 1964 is dit het allerhoogst geweest tot nu toe, maar op 5 november van dit jaar stond het ook nog heel hoog. Ik heb de beelden toen in het nieuws gezien en het is nog nauwelijks voor te stellen nu. We realiseren ons goed dat in de regen lopen nu dan ook helemaal niet zo erg is. We lopen over de locale markt en zien van alles wat er te koop aangeboden wordt. We proeven ook nog de "Longhan" dat is een typische Vietnamese vrucht die eigenlijk verder nergens te koop is. Bart vertelt nog dat toen hij laatste keer hier was 30 kilo aan eten mee terug naar belgië heeft genomen. Ook bezoeken we nog een tempel. We gaan lunchen en het smaakt allemaal weer erg lekker. Ook de "fried wonton" staat weer op de kaart. Na de lunch gaan we naar een zaak waar we zien hoe de zijderups tot stof gemaakt wordt. Ook kunnen we hier kleding laten maken. We schrikken echter van de prijzen. Onze gids An tipt ons een andere goede prijs en kwaliteitsvethouding zaak en loopt met ons daarnaar toe. Omdat onze fietstocht vanwege de slechte omstandigheden nl niet doorgaat hebben we nu wat vrije tijd. Dimphy en ik willen beide een jurk laten maken. We hebben onderweg al wel wat leuke modellen gezien maar zien die in deze zaak toevallig niet en het is ff zoeken naar het juiste model en de ontelbare stoffen. Maar we komen er aan uit. Nu nog de prijs. We omderhandelen wat en komen tot een deal. Uiteindelijk zie ik toevallig nog een mooie stof en besluit in 2 jurkjes te laten maken. Dimphy kiest voor een jurkje en een blousje. We hebben nog 45 min.tijd voor de bus terugrijd en ik koop nog wat souvenirs. Ze hebben hier zoveel leuke dingen dat we er over denken nog een extra koffer te kopen😂 maar dat zullen we maar niet doen. Bij terugkomst in hotel boeken we een massage. Ik spring nog snel onder de douche en loop naar beneden om een uur lang te genieten van een lekkere stevige massage. Ik voel me daarna lekker loom en besluit nog een bad te nemen. We staan in de lift en vergeten voor de zoveelste keer op het knopje te drukken....en ja dan gaat ie niet gebeurt er niets he😂 we liggen voor de zoveelste keer dubbel. Ondertussen zit Kris ons al met een Mojito op te wachten. Ach...ik heb met hem te doen. Hij heeft het vanmiddag ook al zonder ons moeten doen. Tegen acht uur schuiven we bij hem aan, hij heeft een leuk terrasje gevonden niet ver van het hotel aan de rivier. We bestellen wat hapjes en nog meer Mojito's en hebben met zijn drieeën een wel hele gezellige avond. Bij thuiskomst komt zowel Dimphy als ik erachter dat we onze telefoon niet hebben. We gaan naar Kris en besluiten terug te lopen naar het terras. Maar daar ligt ie niet. Inmiddels had Dimphy hem al weer gevonden op haar kamer maar ik niet. Bij thuiskomst lag de mijne toch ook gewoon aan de lader. Laten we het er maar ophouden dat we allemaal een beetje moe waren😉